zahedi60.blogfa.com

balkhi54.blogfa.com

شهاب درحوزه شعر وادبیات - بیامد سوی بلخ دل پر شتاب (سفرنامه بلخ آخرین قسمت)

http://www.balkhi54.blogfa.com/post-35.aspx

شهاب درحوزه شعر وادبیات. بیامد سوی بلخ دل پر شتاب (سفرنامه بلخ آخرین قسمت). ه کشتی به یکروز بگذاشت آب. معرفی نامه را به آقای گل حسین دادم و قرار شد خودش خبرم کند. کمی خیالم راحت شده بود دوباره به سانچارک برگشتم تا از آخرین فرصت های اقامت در زادگاهم استفاده کنم. آن جا هم مراسم عروسی! نوشته شده در سه شنبه بیست و هفتم فروردین ۱۳۹۲ساعت 6:45 توسط حسینی بلخی. كانون ادبي - فرهنگي كلمه.

maryam-0511.blogfa.com

نوشته های من -

http://www.maryam-0511.blogfa.com/post-5.aspx

آدمك اخر دنياست بخند. آدمك عشق همين جاست بخند. دستخطي كه تو را عاشق كرد. شوخي كاغذي ماست بخند. آدمك خر نشوي گريه كني. كل دنيا سراب است بخند. آن خدايي كه بزرگش خواندي. به خدا مثل تو تنهاست بخند. نوشته شده در جمعه بیست و هفتم آبان ۱۳۹۰ساعت 21:12 توسط maryam. Design By : Night Melody. تقدیم به دوست جونم. عاشقی به وقت کتیبه ها. قالب های نایت ملودی. Design by : Night Melody.

monir-sepas.persianblog.ir

تحویل خانهء غم از حدیث غربت - آشیان خیال Monir sepas

http://monir-sepas.persianblog.ir/post/82

خام ایمان خام ترین است. پاسخ با منیر سپاس. پنج سالگی ویب لوگ. تحویل خانهء غم از حدیث غربت. آرامگاه قلهء مه (حدیث غربت). بده به نام خدا. یک قدم غافل شدم. بهشت و بهار (۱). زبان عنبرین و شیرین (۱). از درون قلب خونین است (۱). استاد لطیف ناظمی (۱). جلال الدین محمد بلخی (۱). آشیان خامه های سوخته. گلستان شعر و ادب. يک قدم غافل شدم. سيتار سوب راتا دی ستار نواز هندی. آشيان يادداشت هايی از هرات. باشگاه مدیران و متخصصان. آشیان خیال Monir sepas. تحویل خانهء غم از حدیث غربت. شد به غم تحویل خانه قلب زارم ،زندگی.

hedayat57.blogfa.com

هدایت

http://www.hedayat57.blogfa.com/tag/مونولوگ

من نمیدونسم باج چیه. تمام عمرم، به آدمها باج دادم، فقط برای اینکه یه کم از حقم بهم ب د ن. من نمیدونسم باج چیه. مادرم یاد م داد. هر وقت هوس غذایی میکردم، مادرم نمیگفت برات د رست میکنم. میگفت اگر میخوای برات د رست کنم، باید مشقهات بنویسی، سر صدا نکنی، کوچه نری، زود م بخوابی. بخشی از یک نمایشنامه ناتمام). نوشته شده در تاريخ یکشنبه سیزدهم بهمن ۱۳۹۲ توسط ابوذر هدایتی. کاش بچهم من بزرگ میکرد. بخشی از نمایش نامه ای ناتمام). نوشته شده در تاريخ یکشنبه نوزدهم آبان ۱۳۹۲ توسط ابوذر هدایتی. Weblog Themes By Blog Skin.

negahpenhane.blogfa.com

نگاه پنهان

http://negahpenhane.blogfa.com/cat-6.aspx

محمدناصرعارفی شاعر و نویسنده. سرزمینی که اینک پس ازبرقراری امنیت نسبی هم نتوانسته است آلام مردمش راکاهش داده ولبخند فراموش شده رابه لب های بی تبسم آنها برگرداند وبه فقر، آوارگی وغم واندوه شان پایان بخشد. باتمام این ناگواری ها اکنون این کاشانه نیم سوخته بامردم ازدم مرگ برگشته اش درآرزوی رهایی ازسیاهی وتباهی های بی پایان گذشته است ومیخواهد ازیک فضای تاریک و وحشتناک به سمت آینده روشن گذرکند. تا ، پنجره راروبه آفتاب گشاییم وقلب خاموش سرزمین خسته خویش رادوباره به تپش آوریم که خواستن توانستن است.میهنم!

hedayat57.blogfa.com

هدایت

http://www.hedayat57.blogfa.com/post-45.aspx

کاش بچهم من بزرگ میکرد. بخشی از نمایش نامه ای ناتمام). نوشته شده در تاريخ یکشنبه نوزدهم آبان ۱۳۹۲ توسط ابوذر هدایتی. Weblog Themes By Blog Skin. عشقمان، داستان است. هم مینویسیم داستان و هم میخوانیم داستان. زیستن خرج دارد، این روزها البته بیشتر. برای آنکه زنده بمانیم، ویرایش میکنیم. گفتوگو، کاری است در کنار کارها. گفتوگو میکنیم، با این و آن، و میدهیم برای چاپ، به اینجا و آنجا. 1برگزیده اولین دوره جشنواره قصه نویسی انتشارات علمی فرهنگی 1384،. 2تقدیر در جشنواره داستان اصفهان 1384،. 15 برگزیده نخستین جشنواره...

hedayat57.blogfa.com

هدایت

http://www.hedayat57.blogfa.com/post-41.aspx

آن روزها که مثل این روزها نبود. نه میشود گفت بهتر از این روزها بود، نه میشود گفت بدتر از این روزها بود. روزی بود برای خودش، مثل هیچ کدام از روزها. آن روزها، فقط شبیه خودش بود. وقتی که نوروز آن روزها، خودش را از پشت برف و باد و بوران، میرساند به ما، مادرمان، دست به کار میشد و چمدانها را با شوق غریبی، پر میکرد از لباس. بابایمان هم میرفت که بلیت بخرد، بعد هم دست ما را میگرفت و ما را میبرد تهران، شهر مادرمان. حالا این روزها، دلمان برای آن روزها، آن روزهای نوروز، نوروزهای تهران، برای شگفتزدگیهایمان، تنگ رفته ...

hedayat57.blogfa.com

هدایت

http://www.hedayat57.blogfa.com/post-37.aspx

مشغول میل کردن کلوچه دوم بودیم که دیدیم بقال، ناغافل، دستش را گرفت جلوی ما، و ما زل زدیم به دستش که پر از اسکناسهای ده و بیست تومانی بود. با چشمهایش گفت که بگیر بچه جان، و ما حرفش را زمین نینداختیم و باقی پولمان را گرفتیم. بقال بیچاره فکر کرده بود که ما در کردیم و صد تومان به او دادیم، حالا نگو که مشتری قبلی صد تومان از خودش در کرده بود و به او داده بود. ما که دهانمان پر از کلوچه بود، معطل نکردیم و به سرعت خودمان را از مغازهاش بیرون انداختیم و رفتیم به پولی که بیدردسر در آوردیم، فکر کنیم. عشقمان، داستان ...

hedayat57.blogfa.com

هدایت

http://www.hedayat57.blogfa.com/post-34.aspx

بعدها کاشف به عمل آمد که چرا آب نداد به ما، چون نمیخواست تو این فاصله، ظرفی نشسته، بین ما و خودش و دستشویی، معلق بماند، مبادا سال تحویل شود. حتی مادرمان، به د م در خانه هم سر میزد، که مبادا رهگذر بیفرهنگی، آشغالی انداخته باشد. بابای ما هم آخرین سیگار سال کهنه را یک جور دیگری دود میکرد، گویی دلش نمیآمد سیگارش به ته برسد و سال، نو شود. سیگار آخر را درست چند دقیقه مانده به سال نو میکشید و سیگار جدید را هم برای اینکه سیگار قبلی، دلش نگیرد درست چند دقیقه بعد از سال نو، با ذوق، آتش میزد. حالا میفهمیم که جای دل...

hedayat57.blogfa.com

هدایت

http://www.hedayat57.blogfa.com/post-33.aspx

ما یک عمو داریم، که در جوانیهایش، آن هم در بحبوحه جنگ، زحمت کشید و دو پسر عمو برای ما آورد به دنیا کاری که بابای ما هم برای ما نکرد و ما تا ن ه سال، بیخواهر و برادر، روزگار گذراندیم. یکی از پسرعموها، یک سال و پسرعموی دیگر، دو سالی از ما کوچکتر بودند. پسر عموی اولی، سرکش تشریف داشت و پسرعموی دومی، سر به زیر بود. با وجود این، نمیدانیم چرا باسن پسرعموی سرکش، هی میآمد جلوی چشم ما و ما هم هی، با کف دست، باسنش را مینواختیم و او هم از درد میسوخت و نمیتوانست کاری کند، طفلکی. فقط کاری که میتوانست بکند این بود...