theapple.blogfa.com

manvaadab.blogfa.com

دفتر ادبیات

http://www.manvaadab.blogfa.com/8712.aspx

هیچ کجا و همه جا هیچ گاه و همه گاه. به دست هایی می اندیشم که زمان را گرفته در مشت می فشارند. چه بخواهند و چه نخواهند نوروز از راه می رسد. سیاهی نگاهشان به رجز خوانی دشمنان می ماند. تکاپوی پنهان. زیر پوست شهر تهران. مرز و بوم خاکی باستان. ایران! بترسند. بگذارید بترسند. نوروز در راه است. فریدون مشیری می گوید:" خاک جان یافته است، تو چرا سنگ شدی؟ تو چرا این همه دلتنگ شدی؟ باز کن پنجره را و بهاران را باور کن.". سال خوبی برای همه آرزو می کنم. نوشته شده در پنجشنبه ۱۳۸۷/۱۲/۲۹ساعت ۱۹:۴۵ بعد از ظهر توسط یکتا.

manvaadab.blogfa.com

دفتر ادبیات

http://www.manvaadab.blogfa.com/8711.aspx

هیچ کجا و همه جا هیچ گاه و همه گاه. دست هامان نرسیده است به هم.(فریدون مشیری). از دل و دیده گرامی تر هم آیا هست؟ آری ز دل و دیده گرامی تر:. زین همه گوهر پیدا و نهان در تن و جان،. بی گمان دست گران قدر تر است. هرچه حاصل کنی از دنیا،. هرچه اسباب جهان باشد،در روی زمین،. دست دارد همه را زیر نگین! سلطنت را که شنیده است چنین؟ شرف دست همین بس که نوشت با اوست! خوش ترین مایه ی دلبستگی من با اوست. در فروبسته ترین دشواری،. در گران بار ترین نومیدی،. بار ها بر سر خود، بانگ زدم:. هیچت ار نیست مخور خون جگر،. شهري بود كه...

manvaadab.blogfa.com

دفتر ادبیات

http://www.manvaadab.blogfa.com/8812.aspx

هیچ کجا و همه جا هیچ گاه و همه گاه. نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد. نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت. ولی آنقدر مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد. گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش و او یکریز و پی در پی دم گرم خودش را در گلویم سخت بفشارد. و خواب خفته گان خفته را آشفته سازد. بدین سان بشکند دائم سکوت مرگبارم را! نوشته شده در جمعه ۱۳۸۸/۱۲/۱۴ساعت ۰:۱۴ قبل از ظهر توسط ملیکا. ادبیات ما دی انت و سی است ماست. :ی.

manvaadab.blogfa.com

دفتر ادبیات

http://www.manvaadab.blogfa.com/8807.aspx

هیچ کجا و همه جا هیچ گاه و همه گاه. افق امیدم را بلعیده است. به چه باید دل خوش کرد؟ گاه می اندیشم تو چرا می میری؟ من چرا می گریم؟ این افق صد رنگ است. راهمان بی راهه ست. نه دلی می سوزد، نه کسی می جنگد. من و تو تنهائیم. من و تو آنسوتر صبحمان هم حتی. آفتاب رنگ ندارد، دل من شور ندارد. خونمان می جوشد در رگ آن ناکس. خاکمان می میرد زیر گامی سنگین،. پی یک قطره آزا-دی! به باران بگوئید سبز. ببارد، ورنه افق شاید خودم را هم ببلعد! نوشته شده در یکشنبه ۱۳۸۸/۰۷/۲۶ساعت ۱۸:۱۵ بعد از ظهر توسط یکتا.

manvaadab.blogfa.com

دفتر ادبیات -

http://www.manvaadab.blogfa.com/post-152.aspx

هیچ کجا و همه جا هیچ گاه و همه گاه. چشمانم خطوط سیاه و سفید را تا بی انتها طی می کرد. گاه پیچ می خوردند. گاه صاف می شدند. برخی یکدیگر را قطع می کردند. با این حال همگی از یک جنس بودند. از جنس انتظاری بی پایان. چه زود ۱۳ به ۱۴ و به زودی به مرگ تبدیل میشه). نوشته شده در جمعه ۱۳۸۷/۱۲/۰۹ساعت ۱۸:۴۷ بعد از ظهر توسط یکتا. ما چند نفر زندگیمان به شکلی به ادبیات گره خورده است. دفتر ادبیات ما پر است از نوشته های خودمان و شعر و داستان از نویسنده هایی که دوستشان داریم. ادبیات ما دی انت و سی است ماست. :ی.

manvaadab.blogfa.com

دفتر ادبیات -

http://www.manvaadab.blogfa.com/post-162.aspx

هیچ کجا و همه جا هیچ گاه و همه گاه. نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد. نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت. ولی آنقدر مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد. گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش و او یکریز و پی در پی دم گرم خودش را در گلویم سخت بفشارد. و خواب خفته گان خفته را آشفته سازد. بدین سان بشکند دائم سکوت مرگبارم را! نوشته شده در جمعه ۱۳۸۸/۱۲/۱۴ساعت ۰:۱۴ قبل از ظهر توسط ملیکا. ادبیات ما دی انت و سی است ماست. :ی.

manvaadab.blogfa.com

دفتر ادبیات -

http://www.manvaadab.blogfa.com/post-156.aspx

هیچ کجا و همه جا هیچ گاه و همه گاه. از میان ناله هایش. ناله های صبح را می گویم. به یقین باید بوزد. بوزد بر دل بی شرم چنین. دور را از نظر آزاد کنید. کمی این سو تر. نوشته شده در چهارشنبه ۱۳۸۸/۰۲/۰۲ساعت ۲۰:۵ بعد از ظهر توسط یکتا. ما چند نفر زندگیمان به شکلی به ادبیات گره خورده است. دفتر ادبیات ما پر است از نوشته های خودمان و شعر و داستان از نویسنده هایی که دوستشان داریم. ادبیات ما دی انت و سی است ماست. :ی.

manvaadab.blogfa.com

دفتر ادبیات -

http://www.manvaadab.blogfa.com/post-159.aspx

هیچ کجا و همه جا هیچ گاه و همه گاه. گوشت و پوست این مردم آغشته است زین گونه زیستن. هر روز بدتر از دیروز. زنهار که کس نمی ترسد. نوشته شده در شنبه ۱۳۸۸/۰۳/۱۶ساعت ۲۱:۵۰ بعد از ظهر توسط یکتا. ما چند نفر زندگیمان به شکلی به ادبیات گره خورده است. دفتر ادبیات ما پر است از نوشته های خودمان و شعر و داستان از نویسنده هایی که دوستشان داریم. ادبیات ما دی انت و سی است ماست. :ی.

manvaadab.blogfa.com

دفتر ادبیات -

http://www.manvaadab.blogfa.com/post-154.aspx

هیچ کجا و همه جا هیچ گاه و همه گاه. روی میز طبله کرده نشسته بودم. لای پنجره باز بود و من می توانستم سرمای گزنده را روی پوستم احساس کنم. همه چیز دقیق و درست سر جای خودش بود. به غیر از یک نفر. چهره ام کاملا در بهت و ناباوری وحشتناکی فرو رفته بود. نمی دانستم تا کی روی این میز خواهم نشست و به گلدان های خاک گرفته و قاب عکس های ترک خورده خیره نگاه خواهم کرد. از پایین پله ها صدای هیاهو گاه هق هق گریستن و گاه فریاد های خفقان آور می آمد. در آن شرایط حتی گریستن هم دشوار بود. و درخششی ابدی از صحنه ی روزگار محو شد.

manvaadab.blogfa.com

دفتر ادبیات - نوروزتان پیروز

http://www.manvaadab.blogfa.com/post-155.aspx

هیچ کجا و همه جا هیچ گاه و همه گاه. به دست هایی می اندیشم که زمان را گرفته در مشت می فشارند. چه بخواهند و چه نخواهند نوروز از راه می رسد. سیاهی نگاهشان به رجز خوانی دشمنان می ماند. تکاپوی پنهان. زیر پوست شهر تهران. مرز و بوم خاکی باستان. ایران! بترسند. بگذارید بترسند. نوروز در راه است. فریدون مشیری می گوید:" خاک جان یافته است، تو چرا سنگ شدی؟ تو چرا این همه دلتنگ شدی؟ باز کن پنجره را و بهاران را باور کن.". سال خوبی برای همه آرزو می کنم. نوشته شده در پنجشنبه ۱۳۸۷/۱۲/۲۹ساعت ۱۹:۴۵ بعد از ظهر توسط یکتا.