pedareshgh.blogfa.com

dordenoosha.blogfa.com

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام

http://www.dordenoosha.blogfa.com/1392/09

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام. دیریست پیشه ام این است که بکارم. بذر نفرت را در باغچه ی زخمی ی اطراف خودم،. و باغبانی کنمش از سر اجبار با بیلچه های. افکار خودم. لعنت به نسیم که آمد و بر. باغچه ی من سرکی، جست و گریخت. من تنها، جنازه ی شعر خودم را بر دوش. این پیر مرگ به نابودی شعرم چنان می خندید. بسان کرکس شوم بی دغدغه با من می جنگید. از سر غفلت بر خاطره مصلوب شدم. و تنش جان میکند. و دست تبر پیر سیاه مرگ به دوش, لمسش میکرد. باغچه ی زخمی ی من زخمی تر. مرد بارانیم و زاده ی فرجام تو ام. من تورا با ب...

dordenoosha.blogfa.com

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام

http://www.dordenoosha.blogfa.com/1392/11

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام. شبی وقتی که میرقصم درون شعله ی آتش. مرا از دور خواهی دید،عروس نغمه ی آتش. من اما بی تفاوت تر،از این اندیشه ی خودسر. عذاب خویش بردارم ، دریغ از فصل خاکستر. شبی از فرط فریادم ، لبان خویش میدوزم. من از با تو نبودن هم،به حال خویش میسوزم. در آغوش تهی خوشحال،خیالت مست و سرشاری. همین آغوش تابوتت ، برای تو که بی تابی. حریص رشته ی طغیان درون شعله ی نفرت. سزای تو همین باشد،دریغ از لحظه ای کثرت. من اینجا با عذای خویش،ولیکن مردنم زود است. برای دیدن مرگت ، دریغا خفتنم زود است.

dordenoosha.blogfa.com

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام

http://www.dordenoosha.blogfa.com/1392/10

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام. با یه تیغ و یه کمی رگ، میزنم به سیم آخر. آتیش سرم کمی تند ، میرم از دیار باور. توی این حوالی عطرت،واسه خنجرم هوس بود. رگ دستای خودم بود، که توو دستای هوس بود. جلوی چشام خیالت، می یاد و هوایی میشم. یاد اون روزی میوفتم، گفتی که جدا نمیشم. اما درد بی کسی رو، تن این جاده میفهمه. درد پای یه عبور و، تن این جاده میفهمه. نگاه رگم به خنجر ، نگاه چشام به حالم. میزدم رگو میخندید، حال من به حال زارم. حالا من نشستم اینجا، کنار جاده ی خونی. آسمون دلش میگیره،واسه این دستای خونی.

dordenoosha.blogfa.com

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام - سبز سرخگون...

http://www.dordenoosha.blogfa.com/post/28

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام. تنی در گیر زنجیر است،. لبی آغشته بر دیوار،. و رنگی سبز در دستت،. سکوتت بر تن تکرار. تو میدانی که افکارت، رها در. رها باید از این زنجیر،خطر. تنی در بند زنجیر است، و احساسی. که در گیر است،. بسان حس یک آرش، کمان در گیر. شبیه حس یک رستم،. که می میرد در این بندی،. که گیج از درد گردابی. فراتر میروی اینبار، از این. سکوتت بانی مرگ است،. نوشته شده در سه شنبه یکم بهمن ۱۳۹۲ساعت 18:47 توسط مجید آذری. چشمان خودم را به دار آویزم. من پر از حرف نگفتم. یک ترس کمی تکراری.

dordenoosha.blogfa.com

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام - چشمان خودم را به دار آویزم...

http://www.dordenoosha.blogfa.com/post/30

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام. چشمان خودم را به دار آویزم. این خداوند ترک بردارد،. دگر از تو خبری نیست که نیست! این جهانم به درک ره دارد،. دگر از تو خبری نیست که نیست. صبر ایمان به سر آمد به درک،. دگر از من جسدی نیست که نیست! جان من هم به لب آمد، به درک اگر. از من،خبری نیست که نیست. دل من هم به همین فاصله خوش بود،. دگر از دوری تو هم خبری. دست این فاصله کوتاه ولی،. دگر از ما خبری نیست که نیست، ،. شوق من هم به همین زردی بود،. ولی از رنگ خودم هم اثری. دستان خودم را به خدا میگیرم،. به جایی برود، ،.

dordenoosha.blogfa.com

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام - رهگذر...

http://www.dordenoosha.blogfa.com/post/29

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام. و خداوند تو را می طلبید،. که تو بر صحنه ی تاریخ قدم بگذاری،. و تو هم می آیی ،بی خبر از همه جا ،. بی آنکه خودت هم خواهی. با آمدنت فضای خانه از حس نفس پر میشد،. پر از اندیشه ی عرفان خدایی میشد. گرم آغوش محبت تو را میدزدید،. و نگاه یک مرد ،. که دستان تباهی شبی را دزدید. همه چیز در گرو جای قدم های تو بود ،انگار. خدا دست به دامان تو بود. آسمان چرخی زد ،و نگاه یک عشق،؟ آنگاه تو را برقی زد. گرم آغوش محبت فراری میشد،. دستان تباهی شبی ،نگاه پدری را دزدید، ،! و نگاهت نگران .

dordenoosha.blogfa.com

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام - کاناپه...

http://www.dordenoosha.blogfa.com/post/23

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام. کاناپه از انزجار اتاق به گوشه ای پناه برد و . حجم سرد و بی روحش را . به. قاب عکس رو به رویش. که پشت آنها پنهان شده بود زنجیر کرد. مرد از راه رسید و مثل همیشه لبش نورانی. و به سمت تنهایی کاناپه. کاناپه آه سردی کشید. مرد همیشه از راه میرسید. آرام آرام به اتاق گذشته رفت! پشت دری که ایستاده بود شادی هایی انتظارش را می کشیدند . در را که باز کرد، از سنگینی حلقه هایی که بر گردنش. به اندازه ی اندازه های کوچکتر رسید! درخت انجیر بازیگوش مثل همیشه . باد را به بازی دعوت کرد.

dordenoosha.blogfa.com

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام - گاهی عشق......

http://www.dordenoosha.blogfa.com/post/24

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام. توی ظهر تن تو خیس عرق ميشه تنم. اونی که توو حسرت موی تو گم ميشه منم. توو سراب ناز چشمات، دنبال به جرعه آبم. اما هر چی که می گردم، عاقبت توو دست آهم. من حریص فتحم، فتح اون دستای نازت. عاشق بلوند موهات،فتح اون آغوش بازت. تو تنت کلی ستاره ست،که تو چشمات میدرخشه. مثل گندمگون موهات، که تو آفتاب میدرخشه. تنت از بوی چمن پر، وسط اينهمه سبزی. به گمونم تو خدایی، بیشتر از اونم می ارزی. تو شبیه تن الماس، می درخشی از تبلور. بی ریا و پاک و ساده، دوری از جنس تنفر. دانلود آهنگ ب...

dordenoosha.blogfa.com

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام -

http://www.dordenoosha.blogfa.com/post/32

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام. جهل است ولی با تو دنیا خود دلگرمیست. از ریشه زدن بانو کار تو و دلتنگیست. یک عشوه دگر باقیست تا غرق جنونت شم. با تو ته این دنیا مجنون جنونت شم. گفتند که پابرجاست این مرد که می بینی. در خاطره ی خاک است این کوه که می بینی. این مرد پر از هیبت آبستن باروت است. دنیای پر از دردش در بستر تابوت است. تابوت مرا بلعید با ریگ و رگ کوچه. حالم پر بیزاریست حالا تو و این کوچه. این حس جنون آمیز یک حادثه را کم داشت. آن حادثه من بودم این دشنه تو را کم داشت. چشمان خودم را به دار آویزم.

dordenoosha.blogfa.com

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام - یک ترس کمی تکراری.....

http://www.dordenoosha.blogfa.com/post/25

من از نژاد پرستی کوچه های احساست خسته ام. یک ترس کمی تکراری. دستان شبیه تبرش از دور مرا می پایید. افکار به خون آلودش، قبر افکار مرا می زایید. تکرار خیابان قدم در فضایی گم از گیج هوس. چشم هایش که مرا میدزدید،در تب و تاب همین پیچ عبس. آواز سکوت هر حلقومی در پس سینه من جان می کند. قامت نخ به نخ سیگارم در غم سینه من جان. در همین نزدیکی مرگ یک برگ تجلی می شد. آواز قناری با من، شبیه یک مرگ تلقی می شد. حاصل خودخواهی من مستلزم این تفسیر است. کودک گمراهی من زندانی یک تقصیر است. گریانی قامت خم شده از تهمت کابوسم من.