4128.blogfa.com

noghtah.blogfa.com

. - سرگشته

http://noghtah.blogfa.com/post-220.aspx

نوشته بود نگران سرگشتگی خویش است. قدیمترها سرگشتگی خاطر سرسپردگی بود. چه میدانم سر سپردگی! دل سپردگی او سر سپرده میخواست من دل سپرده بودم. منظور ما که معلوم است حالا کلمات هرچه مبخواهند بگویند. او دارد برایم تکلیف میگوید و من مرد تکلیف نیستم. من اهل اختیارم با عقل خودم! من اهل تکلیف تیستم او باید خودش را همراه کند. تکلیف بد است وقتی اختیار است. نگاشته در سه شنبه بیستم آبان ۱۳۹۳;ساعت ; نگارنده محمد حسن نجفی;. این وبلاگ سیاسی نیست. آتش مقدس ترديد(سودابه قيصري). آيت اللهي ( از سادات ).

noghtah.blogfa.com

.

http://noghtah.blogfa.com/9309.aspx

همینطور ایستاده بود و هرچی میرسید میگفت. هاج و واج مانده بودم که با من است یا پشت سری. به پشت سرم که نگاه کردم کسی نبود. گفتم اینها که میگوئی من لایقش هستم؟ آسمان ریسمان را به هم میبافت که اینها که نوشتی لایقش خودت و مثل خودت هست! من را بگو که روی تو حساب دیگری باز کرده بودم! فکر میکردم فرق داری! همه اش از پیامکی شروع شده بود که برایش نوشته بودم. هرچه بیشتر توضیح میدادم و میشنید من میرفتم آنطرف که او ایستاده بود. حالا من همانها را باید به او بگویم. آنچه نباید میشد شد. آخرین روز شعبان بود! از همسایه ها کب...

noghtah.blogfa.com

.

http://noghtah.blogfa.com/9211.aspx

سه سال و تقریبا ده ماه بگو چار سال. فصلی که با قبل فرق دارد. رفت و آمد و چار سال. شکر از این همه بزرگی. از این همه مهربانی. مبخواهم تلفن همراه را یک ماه خاموش کنم. نگاشته در چهارشنبه بیست و سوم بهمن ۱۳۹۲;ساعت ; نگارنده محمد حسن نجفی;. هربار اشک تا پشت دروازه پلکهایش می آمد. و سرازیر نمی شد. هر بار بغض خودش را فروخورده بود. این بار باید منتظر بماند. چه کرده بود مگر خدا؟ باید بسوزد تا بفهمد. نگاشته در دوشنبه چهاردهم بهمن ۱۳۹۲;ساعت ; نگارنده محمد حسن نجفی;. از او پرسیدم : چرا بر هم ریخته ای. و نشد که بخرم.

noghtah.blogfa.com

.

http://noghtah.blogfa.com/9303.aspx

در بدر کوچه تنهائیم. قدیمترها هر وقت حوصله امان سر میرفت کفش اسپرتکس ملی که فقط کوهنوردها عاشق آن بودند به پا با یه کوله درب و داغون و یه کتری و یه شیشه مربا که توش چای بود و قند و یه ظرف نون و پنیر میرفتیم سر ایستگاه ده بالا برای رفتن به سمت شیر کوه. اغلب مجبور بودیم اول کوچه باغ قرق که تا پای کوه ،چار پنج کیلومتری بود از مینی بوس پیاده بشویم ولی با صفا بود ، کوچه باغ و طراوت و سرزندگی ، صدای آب و این آخریها مجید صدای دلنشین یه قناری یا بلبل تو باغهای بین راه را کشف کرده بود که بی هوا ویک ریز میخواند.

noghtah.blogfa.com

.

http://noghtah.blogfa.com/9304.aspx

اولین بار که فهمیدم کلاس چارم دبستان بود ، از همان وقتها کشف کردم! شاید هم زودتر فهمیدم که من یک رفیق. باز حرفه ای هستم ،. رفیق آن وقتهای من اول محمود بودند و حسن تا وقتی که برای اولین بار رفتم جنگ. آنجا حسین اولین رفیق فابریک من بود یادم نمیرود ، وقتی یه خاطر مشکلی حالش گرفته شد ، من هم بیخود. اشکهایم سرازیر بود با هم رفتیم جنگ با هم از دست دژبانها فرار میکردیم که ما را بر نگردانند ، و او نماند که من. رفیقی برای همه عمرم داشته باشم. مادرش و مادرم ما را بهتر از هم میشناختند. ماند تا بعد جنگ!

noghtah.blogfa.com

. - من ... او ... بقیه

http://noghtah.blogfa.com/post-225.aspx

من او . بقیه. من نمیدانم چه بنویسم. خیلی اوضاع درهمی دارم. درهم برهم برهم در هم درهم درهم. آینده روشن است روشنتر از آنچه کس فکر کند. و من به جای دویدن نشسته ام میانه راه. نشستن کار خویی نیست. تصمیمهای بزرگ را قبلا که کوچکتر بودم بهتر میگرفتم. این روزها حتما خیلی کوچکتر از قبلم که تصمیمهای خیلی بزرگ را هم نمی گیرم. اطراف آدم پر از مدعی و ادعا ست ولی از چشمها میشود فهمید. کار سختی نیست اگر هم هست نمیدانم چرا اینقدر به چشمهای آدمها اعتماد دارم. میشود از چشمهای آدمها فهمید که راست میگویند یا نه.

noghtah.blogfa.com

. - دیدم که جانم میرود

http://noghtah.blogfa.com/post-227.aspx

دیدم که جانم میرود. دیدم که جانم میرود. درخواست و التماس او هم فایده ندارد. روی یک پا ایستاده که نمیشود. او مانده و یک دنیا خاطره. او مانده و درمانده از این بازی روزگار. او یکی را پیدا کرده که شده بود همه دنیای او. یکی این روزها بار سفر بسته که برود. یکی برود او نمیداند با این همه کاخ رویاها که ساخته چه کند. غصه نخور تا دنیا بوده همین بوده. خیری در آن است . به خرج او نمیرود . از دست من دیگر کاری بر نمی آید! نمیدانم چرا شده ام سنگ صبور! یک نفر بیاید بنشیند پای حرفهای من . این وبلاگ سیاسی نیست.

noghtah.blogfa.com

.

http://noghtah.blogfa.com/9404.aspx

از یک روز مانده به عید فطر پیامکهای تبریک یکی یکی میرسد . قدیمها بیشتر بود دلیل مشخصی هم دارد بعضی ملت ، کار که دست آدم داشته باشند با آنها سر دعوا هم که داشته باشی پیامکی میزنند . هرچه این رابطه کمتر شود آنها که تماس میگیرند با تو خالص ترند . از طرف دیگر فضاهای اجتماعی با عضویت همه افراد مرتبط با شغل و درس و فکر و . دیگر مجال اینکه چه رفیقی مانده یا نه هم به تو نمیدهد یک استیکر به قول مجازیها زحمت همه احوال پرسیهای قدیم و حتی دید و بازدیها را میکشد . تنهای تنهای تنها . دیدم که جانم میرود. خیری در آن است .

noghtah.blogfa.com

. - همنورد

http://noghtah.blogfa.com/post-221.aspx

آخرین روز شعبان بود! آنوقتها رمضان افتاده بود کوران زمستان . نمیدانم به چه انگیزه ای به چه دلیلی عاقلانه یا نه بلند شدم رفتم شیر کوه. نزدیکیهای غروب تازه رسیدم اول دره نجیب! مهمترین تجهیزاتی که همراه داشتم یک بادگیر بود و گتری که تازگیها خریده بودم و تنها کاری که میکرد همه برفها را داخل خودش نگه میداشت! صدای سگ و شغالها هم دیگر دم غروب داشت گوش کوهستان را کر میکرد. بازهم گوش به حرف عقل ندادم و رفتم! برف به زانو میرسید و دیگر تنها رفتن یعنی حماقت. نه با دماغ سوخته! هرچه گشتم کبریت را نیافتم!

noghtah.blogfa.com

. - نوستالژی

http://noghtah.blogfa.com/post-224.aspx

بوی خاک نم گرفته از باران بهاری. هوای خنکی که تا زیر پوست آدم را قلقلک میدهد. همهمه سکوت درختان که گاهی با صدای کلاغی در هم میشکند. زوزه باد میان سپیدارهای بلند. پشته ابرهای سپید در دامنه روستا. قدیمها صبح که میشد. سر و صدای چوپان میان روستا. و زنها و بچه هایی که گوسفندان را میان گله میفرستاند. همراه فریاد بزغاله هایی که قرار بود تا عصر به انتظار بنشینند. بوی دود و هیزم. مردانی که بیل بر سر شانه به کشتزار میرفتند. با الفی که میکشیدند و کاف هایی که محکم ادا میکردند. روز شما به خیر. عاقبت شما به خیر.